Abstract
In order to determine the factors that are effective in determining the wages of the employees, a survey of 2000 employees working in Bursa was applied. First, without gender discrimination and later wage models were estimated for men and women. In the general model, it is seen that all of the independent variables used have significant effect on wages. However, when the estimated models for men and women are compared, the following conclusions are reached. In the estimated wage model for both men and women; marital status, foreign language knowledge, driver's license, weekly study period and status variables in the company are statistically significant. Differently, while experience and the husband's work variables are significant in the wage model of women, in the wage model of men; education, age, use of office programs, homeownership and place of birth were found to be significant. When model estimation results are examined, male employees have been found to have an average of 7.75% more wages than women employees. It was also found that married women wage an average of 10% more wages than single women and with driving license women's wage an average of 12% more wages than without driving license women. Therefore, it can be said that married women who have a driving license are demanding more wages for labor participation
References
- Akgül, T. ve Etci, H. (2017). İstihdam Olasılığını Belirleyen Faktörlerin Etkisi Kadın ve Erkeklerde Aynı Mı? 2004 Ve 2013 Hanehalkı İşgücü Anketleri Üzerinden Bir Analiz. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 6(1): 116-132.
- Becker G. S. (1964). Human Capital: A Theoretical and Empirical Analysis, with Special Reference to Education. Chicago, University of Chicago Press.
- Cam, E. (2003). Türk İstihdam Politikasında Çalışan Kadınlar ve Uygulanan Politikalar 2: İstihdam Politikaları. Çelik İş Sendikası Aylık Yayın Organı, 3(13): 1-8.
- Çelik, O. ve Selim, S. (2013). “Temel İnsan Sermayesi Modeli: Türkiye Örneği”, EY International Congress on Economics I: Europe and Global Economic Rebalancing, October 24-25, 2013, Ankara.
- Göksu, N. ve Öz, B. (2008). Etkin Ücret Yönetiminin İşletmeye Sağlayacağı Yararlar Konusunda İşgören Algılamaları: Bir Alan Çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (20): 419-436.
- Gül, H. (2009). Ücret, Kariyer, İş Tatmini Ve Performans Arasındaki İlişkiler: Karaman Valiliğinde Bir Uygulama. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (21):223-238
- Gürler, Ö. ve Üçdoruk, Ş. (2007). Türkiye’de Cinsiyete Göre Gelir Farklılığının Ayrıştırma Yöntemiyle Uygulanması. Journal of Yasar University, 2(6):571-589.
- Onuk, P. (2017). Ücret Eşitsizliği ve Ücretin Sosyoekonomik Belirleyenleri: İstanbul Örneği. Çalışma ve Toplum, 2(53): 703-719.
- San S. (2011). Türkiye’de Ücret Farklılıkları ve Ücret Ayrışması, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Ana Bilim Dalı Doktora Programı, Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul.
- San S. (2012). Türkiye'de Firma Büyüklüğü Ve Ücret Farklılıkları İlişkisinin Analizi. Çalışma ve Toplum, (35):217-231.
- Törüner M. ve Lordoğlu, K. (1991). Çalışma Ekonomisi, Beta Basım Yayın Dağıtım A.Ş., İstanbul.
- www.surveysystem.com.
- www.tuik.gov.tr.
- Yamane, T. (1973), Statistics an Introductory Analysis, New York: Harper International.
- Yamak, R., Z. Abidoğlu, ve N. Mert, (2012). Türkiye’de İşgücüne Katılımı Belirleyen Faktörler: Mikro Ekonomik Analiz, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(2): 41-58.
Abstract
Çalışanların ücretlerinin tespitinde etkili olan faktörlerin belirlenmesi amacıyla, Bursa’da çalışan 2000 kişiye anket uygulanmıştır. İlk olarak, cinsiyet ayrımı yapılmadan daha sonra ise kadın ve erkekler için ayrı ayrı ücret modelleri tahmin edilmiştir. Genel modelde, kullanılan bağımsız değişkenlerin tamamı ücret üzerinde anlamlı etkiye sahip olduğu görülmektedir. Buna karşın kadın ve erkekler için tahmin edilen modeller karşılaştırıldığında şu sonuçlara ulaşılmıştır. Hem kadın hem de erkekler için tahmin edilen ücret modelinde; medeni durum, yabancı dil bilgisi, ehliyet, haftalık çalışma süresi ve firmadaki statü değişkenleri istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Farklı olarak kadınların ücret modelinde eşin çalışıyor olması ve deneyim değişkenleri anlamlı iken, erkeklerin ücret modelinde; eğitim, yaş, ofis programları kullanım becerisi, ev sahibi olması ve doğum yeri değişkenleri anlamlı bulunmuştur. Model tahmin sonuçları incelendiğinde, erkek çalışanların, kadın çalışanlara göre ücretlerinin ortalama %7.75 daha fazla olduğu bulunmuştur. Ayrıca, evli kadınların, bekâr kadınlara göre ortalama %10 daha fazla ücret aldıkları, ehliyeti olan kadınların ise ehliyeti olmayanlara göre ortalama %12 daha fazla ücret aldığı belirlenmiştir. Dolayısıyla ehliyeti olan evli kadınların işgücüne katılımı için daha fazla ücret talep ettikleri söylenebilir.
References
- Akgül, T. ve Etci, H. (2017). İstihdam Olasılığını Belirleyen Faktörlerin Etkisi Kadın ve Erkeklerde Aynı Mı? 2004 Ve 2013 Hanehalkı İşgücü Anketleri Üzerinden Bir Analiz. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 6(1): 116-132.
- Becker G. S. (1964). Human Capital: A Theoretical and Empirical Analysis, with Special Reference to Education. Chicago, University of Chicago Press.
- Cam, E. (2003). Türk İstihdam Politikasında Çalışan Kadınlar ve Uygulanan Politikalar 2: İstihdam Politikaları. Çelik İş Sendikası Aylık Yayın Organı, 3(13): 1-8.
- Çelik, O. ve Selim, S. (2013). “Temel İnsan Sermayesi Modeli: Türkiye Örneği”, EY International Congress on Economics I: Europe and Global Economic Rebalancing, October 24-25, 2013, Ankara.
- Göksu, N. ve Öz, B. (2008). Etkin Ücret Yönetiminin İşletmeye Sağlayacağı Yararlar Konusunda İşgören Algılamaları: Bir Alan Çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (20): 419-436.
- Gül, H. (2009). Ücret, Kariyer, İş Tatmini Ve Performans Arasındaki İlişkiler: Karaman Valiliğinde Bir Uygulama. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (21):223-238
- Gürler, Ö. ve Üçdoruk, Ş. (2007). Türkiye’de Cinsiyete Göre Gelir Farklılığının Ayrıştırma Yöntemiyle Uygulanması. Journal of Yasar University, 2(6):571-589.
- Onuk, P. (2017). Ücret Eşitsizliği ve Ücretin Sosyoekonomik Belirleyenleri: İstanbul Örneği. Çalışma ve Toplum, 2(53): 703-719.
- San S. (2011). Türkiye’de Ücret Farklılıkları ve Ücret Ayrışması, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Ana Bilim Dalı Doktora Programı, Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul.
- San S. (2012). Türkiye'de Firma Büyüklüğü Ve Ücret Farklılıkları İlişkisinin Analizi. Çalışma ve Toplum, (35):217-231.
- Törüner M. ve Lordoğlu, K. (1991). Çalışma Ekonomisi, Beta Basım Yayın Dağıtım A.Ş., İstanbul.
- www.surveysystem.com.
- www.tuik.gov.tr.
- Yamane, T. (1973), Statistics an Introductory Analysis, New York: Harper International.
- Yamak, R., Z. Abidoğlu, ve N. Mert, (2012). Türkiye’de İşgücüne Katılımı Belirleyen Faktörler: Mikro Ekonomik Analiz, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(2): 41-58.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | December 1, 2017 |
| Published in Issue | Year 2017 Volume: 3 Issue: 4 |