Doğu Asya Araştırmaları Dergisi

Öz

1648 yılında Vestfalya Sistemi Ulus Devlet nosyonunun uluslararası sisteme takdiminden bu yana ulus devletler uluslararası sistemin önemli bileşenlerinden birisi olmuştur. Teoride her biri bağımsız ve kendi ülkesinde tek hâkim, egemen olan bu devletlerin birbirileri ile olan ilişkilerini düzenleme ihtiyacı Milletlerarası Hukuk’un gelişmesi ile sonuçlanmıştır. Ancak milletlerarası hukuk sisteminde ceza hukukunda olduğu gibi bir suç ve ceza ilişkisi yoktur. Uluslararası Ceza Mahkemesi veya BM gibi uluslararası kuruluşların karar ve yaptırımları devletler tarafından, nadir tanımlanmış olan suçlar dışında, daha ziyade bir tavsiye kararı niteliğinde kabul edilmektedir. Buna da suç olarak görülen fiile karşılık gelen bir cezanın olmaması veya bu cezanın infazını uygulayacak bir merkezi otoritenin olmaması sebep olmuştur. Bu durumun uluslararası ilişkiler alanına yansıması Realizm’le olmuştur. Realizm taraftarı düşünürlerin teorilerini inşa ederken kendilerine ilham veren ve yol gösteren de uluslararası sistemi düzenleyecek bir otoritenin eksikliği sebebiyle, anarşik bir uluslararası ortamın var olduğu düşüncesidir. Ancak buradaki anarşik ortam tanımını denetim ve yaptırım eksikliği olarak okumak daha doğru olacaktır. Çünkü anarşik ortamla kastedilen kusursuz bir kaos ortamı değildir. Bu anarşik ortam tasavvuru Realistlerin de savunduğu üzere, güç dengesi, kendini güvende tutma ve beka konularının sistem içinde bir dönem ön plana çıkmasına sebep olmuştur. Bu düşüncelerin ve endişelerin sonucunda ise durumuna cevap olarak güvenlik teorileri ve yaklaşımları soruna çözüm iddiasıyla ortaya çıkmıştır. İşte bu çalışmada klasik güvenlikçi yaklaşımlardan bahsedilecek ve konuyu örneklendirmek adına da Çin Halk Cumhuriyeti’nin kuruluşunu takiben geliştirdiği güvenlikçi yaklaşımlardan birisi olan Üçüncü Cephe konsepti üzerinde durulacaktır.