Öz
Bu çalışmada; gönüllü
sadelerin bir alt grubu olarak bilinen ‘köylüleşen gönüllü sadeler’ mercek
altına alınmaktadır. Son senelerde eko çiftlikler ve komün köylerin sayısının
artışı, şehirleşmenin ve hızlı tüketimin amaç hâline geldiği günümüzde farklı
yaşam tarzlarının mümkün olabildiğini göstermektedir. Şehirden koparak kırsal
bölgelere yerleşen gönüllü sadeler, gösterişçi/lüks/aşırı
tüketimden uzak durma ve bireysel/kolektif üretim gibi zengin bir tüketim
karşıtlığı tutum ve davranış setiyle yaşamaktadır. Bu şekilde yaşamayı seçen bu
grubun günlük yaşamının ve sosyal dinamiklerinin anlaşılması farklı akademik
disiplinler için önem taşımaktadır. Etnografik
yöntemden yararlanılan bu çalışmada; katılımcı
gözlem, derinlemesine görüşme ve belge inceleme gibi farklı nitel araştırma
tekniklerinden yararlanılmıştır. Araştırmanın ilk evresinde gönüllü sadeliğin
çerçevesinin daha belirgin şekilde çizilebilmesi için pilot araştırmaya
başvurulmuştur. Nihai araştırma evresinde on iki katılımcının yaşam alanları
ziyaret edilmiş ve buralarda konaklanılarak katılımcılarla zaman geçirilmiştir.
Araştırmacı ayrıca çiftlik işlerine aktif katılım yoluyla katılımcıların
yaşadığı hayatı daha detaylı bir şekilde anlamayı amaç edinmiştir. Araştırma
bulguları, gönüllü sadelik olgusunun tüketim karşıtlığının bireysel ve kolektif
bağlamda birçok öğesini barındırdığını göstermektedir. Köylüleşmiş gönüllü
sadeler, öncelikle kendileri ve aileleri için sürdürülebilir bir hayat kurma
isteğiyle kırsal bölgelere yerleşmekte, toplumun diğer üyelerinin ve gelecek
kuşakların desteklenmesi amacı bireysel nedenlere eklemlenmektedir.
Anahtar Kelimeler
Etnografi Gönüllü Sadeler Gönüllü Sadelik Tüketim Karşıtlığı
Kaynakça
- Alexander, S., & Ussher, S. (2012). Voluntary simplicity movement: A multi-national survey analysis in theoretical context. Journal of Consumer Culture, 12(1), 66–86.
- Basci, E. (2016). A critical look at ‘Marketing, Consumption, and Society’ by anti-consumerists: A qualitative and interdisciplinary model of anti-consumerism. International Journal of Marketing Studies, 8(5), 15–31.
- Başcı, E. (2015). Pazarlama ve tüketim toplumuna eleştirel bir bakış: Tüketim karşıtlığına ilişkin nitel bir model. Yayınlanmamış doktora tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
- Cengiz, H., & Torlak, Ö. (2018). Investigating the demographics and behavioural characteristics associated with voluntary simplicity lifestyles in a developed and a developing country: A comparison between US and Turkish simplifiers. Global Business Review, 1–13.
- Craig-Lees, M., & Hill, C. (2002). Understanding voluntary simplifiers. Psychology & Marketing, 19(2), 187–210.
- De Geus, M. (2013). The transition to green lifestyles based on voluntary simplicity: The difficult road towards enjoyable, graceful and sustainable lifestyles. Advances in Sustainability and Environmental Justice, 13, 31–49.
- Elgin, D., & Mitchell, A. (1977). Voluntary simplicity. Co-Evolution Quarterly, Summer, 1–31.
- Elgin, D., & Mitchell, A. (2003). Voluntary simplicity: a movement emerges. Voluntary simplicity: Responding to consumer culture. (Ed: D. Doharty and A. Etzioni). Oxford: Rowman and Littlefield, s. 145-174.
- Etzioni, A. (1998). Voluntary simplicity: Characterization, select psychological implications, and societal consequences. Journal of Economic Psychology, 19, 619–643.
- Fetterman, D. M. (2010). Ethnography: Step-by step guide. 3rd Edition. Los Angeles: Sage.
- Grisby, M. (2004). Buying time and getting by: The voluntary simplicity movement. Albany: State University of New York.
- Hamilton, C., & Mail, E. (2003). Downshifting in Australia: A sea-change in the pursuit of happiness. The Australia Institute, Discussion Paper Number 50, ISSN 1322-5421, 1–43.http://www.tai.org.au/sites/default/files/DP50_8.pdf (Erişim tarihi: 03/07/2019)
- Huneke, M. E. (2005). The face of the un-consumer: an empirical examination of the practice of voluntary simplicity in the United States. Psychology & Marketing, 22(7), 527–550.
- Kraisornsuthasinee, S., & Swierczek, F. W. (2018). Beyond consumption: the promising contribution of voluntary simplicity. Social Responsibility Journal, 14(1), 80–95.
- McGouran, C., & Prothero, A. (2016). Enacting voluntary simplicity: exploring the consequences of requesting consumers to intentionally consume less. European Journal of Marketing, 50(1/2), 189–212.
- Peyer, M., Balderjahn, I., Seegebarth, B., & Klemm, A. (2017). The role of sustainability in profiling voluntary simplifiers. Journal of Business Research, 70, 37–43.
- Sertoğlu, A. E., Bozoklu, Ç. P., & Korkmaz, S. (2016). Voluntary simplicity, values and lifestyles: A case of Ankara - Turkey. Pazarlama Teorisi ve Uygulamaları Dergisi, 2(1), 21–50.
- Shama, A., & Wisenblit, J. (1984). Values of voluntary simplicity: Lifestyle and motivation. Psychological Reports, 55(1), 231–240.
- Walther, C. S., & Sandlin, J. A. (2013). Green capital and social reproduction within families practicing voluntary simplicity in the US. International Journal of Consumer Studies, 37(1), 36–45.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyoloji |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 3 Sayı: 2 |
