Öz
Kaynakça
- ADIGÜZEL, Y. (2016), Göç Sosyolojisi, Nobel Yayınları, Ankara.
- ATIL, A., GÜLGÜN, B. ve YÖRÜK, İ. (2005), “Sürdürülebilir Kentler ve Peyzaj Mimarlığı”, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, Cilt.42, Sayı 2, s. 215-226.
- ALVER, K. (2012), Kent imgesi, Hece Yayınları, Ankara.
- BULUT, Y., KARA, M. (2011), “Mahalle Muhtarlarının Kent ve Mahalle Güvenliğine İlişkin Yaklaşımları: Antakya Örneği”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 8, Sayı 15, s. 1-27.
- ES, M. ve ATEŞ, H. (2004), “Kent Yönetimi, Kentlileşme ve Göç: Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, Sayı 48, s. 205-248.
- GÖKÇE, B. (1977), Gecekondu ve Gençliği, Hacettepe Üniversitesi Yayınları, Ankara.
- İSPİR, E. (1982), Kentleşme, Metropolitan Alan ve Yönetimi, Ankara İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Yayınları, Ankara.
- KARA, G. (2007), “Kentsel Dönüşüm Uygulamaları”, TMMOB Harita Ve Kadastro Mühendisler Odası 11. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı. Ankara. 1-9.
- KELEŞ, R. (1998), Kentbilim Terimleri Sözlüğü, İmge Kitabevi, Ankara.
- KILINÇ, Z.A., ÇELİK A. (2009), “Kentsel Dönüşüm ve Kültürel Dönüşüm” Selçuk Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt 9, Sayı 18, s.145-163.
- KIRAY, M. (1998), “Modern Şehirlerin Gelişmesi ve Türkiye’ye Has Baz Eğilimler, Kentleşme Yazıları, Bağlam Yayınları, İstanbul.
- KIRAY, M. (1982), “Toplumsal Değişme ve Kentleşme”, Kentsel Bütünleşme, (Der. Türköz Erder), Türkiye Gelişme Araştırmaları Vakfı Yayınları, Ankara, 57-66.
- KÖKTÜRK, E., KÖKTÜRK, E. (2007), “Türkiye’de Kentsel Dönüşüm ve Almanya Deneyimi”, 11. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası, 2-6 Nisan, Ankara.
- OZANKAYA, Ö. (1975), Toplumbilim Terimler Sözlüğü, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
- POLAT, S., DOSTOĞLU, N. (2007), “Kentsel Dönüşüm Kavramı Üzerine Bursa’da Kükürtlü Ve Mudanya Örnekleri”, Uludağ Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 12, Sayı 1, s. 61-76.
- Resmi Gazete, (2012), 6306 sayılı “Afet Riski Altındaki Alanların Dönüştürülmesi Hakkında Kanun”, http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2012/05/20120531-1.htm, ET. 05/05/2019.
Öz
Dünyada insanların yaşam olanaklarını iyileştirmeye yönelik atmış
oldukları önemli ve en büyük denilebilecek fiziki anlamdaki adımı kentler
oluşturmaktır. Kentler canlılar gibi doğup, gelişerek büyüyen ve belirli bir
müddet sonra yenilenme gereksinimi duyan toplumsal birimlerdir. Kentler,
insanların yaşam düzenlerinin şekillendiği ve toplumsal ilişkilerin geliştiği
yerleşim alanlarıdır. Zamanla eskiyen bu yerleşim alanlarına sosyal, kültürel
ve ekonomik açılardan yeni değerler kazandırılması amacıyla yenilenmeye
çalışılmıştır. Kentlerin yenilenmesi sürecinde önemli olan, yenileme
yönteminin ve amacının insanların yaşam koşullarına uygun ve kolaylaştırıcı
bir nitelikte olmasıdır. Bu yenilenme sürecinin ya da kentsel dönüşümün
insanlar üzerinde önemli etkileri bulunmaktadır. Bu etkiler bazen olumlu
bazen de olumsuz yönde insanların yaşamına yansımaktadır.
Çalışmanın temel amacı, Türkiye’de kentsel dönüşüm sonrası
görülen olumlu ve olumsuz yöndeki yansımaların genel olarak gündeme
getirilmesidir. Kentsel dönüşümün insanlar üzerinde sosyal, ekonomik ve
kültürel gibi birçok etkileri bulunmaktadır. Bu etkilerin hem olumlu hem de
olumsuz yönde yansımaları olabilmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ADIGÜZEL, Y. (2016), Göç Sosyolojisi, Nobel Yayınları, Ankara.
- ATIL, A., GÜLGÜN, B. ve YÖRÜK, İ. (2005), “Sürdürülebilir Kentler ve Peyzaj Mimarlığı”, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, Cilt.42, Sayı 2, s. 215-226.
- ALVER, K. (2012), Kent imgesi, Hece Yayınları, Ankara.
- BULUT, Y., KARA, M. (2011), “Mahalle Muhtarlarının Kent ve Mahalle Güvenliğine İlişkin Yaklaşımları: Antakya Örneği”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 8, Sayı 15, s. 1-27.
- ES, M. ve ATEŞ, H. (2004), “Kent Yönetimi, Kentlileşme ve Göç: Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, Sayı 48, s. 205-248.
- GÖKÇE, B. (1977), Gecekondu ve Gençliği, Hacettepe Üniversitesi Yayınları, Ankara.
- İSPİR, E. (1982), Kentleşme, Metropolitan Alan ve Yönetimi, Ankara İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Yayınları, Ankara.
- KARA, G. (2007), “Kentsel Dönüşüm Uygulamaları”, TMMOB Harita Ve Kadastro Mühendisler Odası 11. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı. Ankara. 1-9.
- KELEŞ, R. (1998), Kentbilim Terimleri Sözlüğü, İmge Kitabevi, Ankara.
- KILINÇ, Z.A., ÇELİK A. (2009), “Kentsel Dönüşüm ve Kültürel Dönüşüm” Selçuk Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt 9, Sayı 18, s.145-163.
- KIRAY, M. (1998), “Modern Şehirlerin Gelişmesi ve Türkiye’ye Has Baz Eğilimler, Kentleşme Yazıları, Bağlam Yayınları, İstanbul.
- KIRAY, M. (1982), “Toplumsal Değişme ve Kentleşme”, Kentsel Bütünleşme, (Der. Türköz Erder), Türkiye Gelişme Araştırmaları Vakfı Yayınları, Ankara, 57-66.
- KÖKTÜRK, E., KÖKTÜRK, E. (2007), “Türkiye’de Kentsel Dönüşüm ve Almanya Deneyimi”, 11. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası, 2-6 Nisan, Ankara.
- OZANKAYA, Ö. (1975), Toplumbilim Terimler Sözlüğü, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
- POLAT, S., DOSTOĞLU, N. (2007), “Kentsel Dönüşüm Kavramı Üzerine Bursa’da Kükürtlü Ve Mudanya Örnekleri”, Uludağ Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 12, Sayı 1, s. 61-76.
- Resmi Gazete, (2012), 6306 sayılı “Afet Riski Altındaki Alanların Dönüştürülmesi Hakkında Kanun”, http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2012/05/20120531-1.htm, ET. 05/05/2019.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Ekonomi |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 14 Haziran 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 4 Sayı: 7 |
