İnceleme Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Grev Ertelemelerinde Yürütme Organının Yetkisinin Sınırlanması

Yıl 2018, Cilt: 1 Sayı: 1, 1 - 25, 18.02.2019

Öz

Türk Hukukunda yürütme organına (eskiden Bakanlar Kurulu, halen Cumhurbaşkanı), yasal bir grevi olağanüstü bazı durumlarda 60 gün süre ile geciktirme (erteleme) yetkisi tanınmıştır. Anayasal bir hak olan greve yapılan bu müdahalenin, olabildiğince amaca uygun biçimde kullanılması gerektiği tartışma dışıdır. Bunun için idari kararın yargı organlarınca etkili biçimde denetlenmesi ve erteleme süresi içinde başarılı barışçıl girişimlerin devreye sokulması gerekmektedir. Grev hakkı ile birlikte Türk Hukukuna giren (1963) erteleme yetkisi ülkemizde tüm siyasal iktidarlarca çok sık ve genellikle amaç dışı kullanılmıştır. Üstelik 1982 Anayasasında erteleme süresi sonunda uzlaşma sağlanamamış ise uyuşmazlığın zorunlu tahkim organı olan Yüksek Hakem Kurulu tarafından kesin çözüme bağlanacağı kabul edilmiştir. Bu durum yargı denetiminin ve barışçı çözüm girişimlerinin önemini daha da arttırmıştır. Buna karşın son yıllarda ilgili yasada yapılan değişikliklerle erteleme nedenlerine yenileri eklenmiş; idari yargının etkinliği azalmış, barışçı çözüm girişimleri ise rutin uygulamalar düzeyini aşamamıştır. Toplu iş sözleşmeleri Yüksek Hakem Kurulu tarafından bağıtlandıktan sonra işçi sendikalarının Anayasa Mahkemesi’ne yaptıkları bireysel başvurular da doğal olarak, asıl sorunu çözmekten uzak kalmıştır.

Kaynakça

  • Anayasa Mahkemesi Kararı, 22.10.2014 tarih, RG:11.11.2015.
  • Anayasa Mahkemesi Kararı, 02.07.2015 tarih, RG:12.08.2015.
  • Anayasa Mahkemesi Kararı, 09.05.2018 tarih, RG:20.07.2015.
  • Aydemir, M. (2001). Grev Hakkı ve Lokavtın Sınırları. İstanbul: Sellüloz-İş Yayınları.
  • BIT (2014). Application des Normes Internationales du Travail, s:285-286.
  • BIT (2016). Application des Normes, Rapport III, s:162.
  • Goldman, A.L. (1996), Labor and Employment Law in the United States. Kluwer Law International ss:570, 746, 812-813.
  • Kutal, M. (1969). Ertelenen Grevler. İktisat ve Maliye Dergisi, 16(6), 241-243.
  • Kutal, M. (1980). Hükümetin Grev Erteleme Kararları Yoğunlaşırken. İktisat ve Maliye Dergisi, 27(5), 192-195.
  • Kutal, M. (1977). Bakanlar Kurulu Tarafından Ertelenen Grevler (1964-1976). İktisat ve Maliye Dergisi, 23(12), 505-509.
  • Millet Meclisi Vakfı (1983). Türkiye Cumhuriyeti Anayasası, Komisyon Raporları ve Madde Gerekçeleri. Ankara, 98-99.
  • Oğuzman, K. (1973). Türkiye’de Toplu İş Sözleşmesi; Grev, Lokavt, Tahkim ve Arabuluculuk Düzeni Nasıl Olmalıdır, Ankara Hukuk Fakültesi, İstanbul, s:31.
  • Sloame, A.A., Witney, F. (2007). Labor Relations, 108-111.
  • Wilkinson, R.E. (1991). Amerikan Çalışma İlişkileri Sistemi: Hukuk ve Uygulama, Sosyal Siyaset Konferansları (Çev. T. Dereli). Cilt:37,108-110.

Limitation of Executive Authority in Strike Postponements

Yıl 2018, Cilt: 1 Sayı: 1, 1 - 25, 18.02.2019

Öz

In Turkish Law, the executive body (formerly the Council of Ministers, currently the President) has been granted the authority to delay a legal strike for 60 days in extraordinary cases. It is not controversial that this intervention to strike, which is a constitutional right, should be used expendientially. To this end, the administrative decision must be effectively monitored by the judicial bodies and successful peaceful initiatives should be put in place during the postponement period. The authority to postpone, which entered the Turkish Law with the right to strike (1963), was very frequently and often inexpediently used by all political administrations in our country. Moreover, in the 1982 constitution, it was accepted that the dispute would be resolved by the High Arbitration Board, which is the mandatory arbitration body if the consensus could not be reached at the end of the postponement period. This situation further increased the importance of judicial review and peaceful solution initiatives. However, with the amendments made to the relevant law in recent years, new ones have been added to the reasons for postponement; the effectiveness of the administrative judiciary have decreased, and the peaceful solution initiatives have failed to exceed the level of routine practices. After collective bargaining agreements were concluded by the high arbitral tribunal, the individual applications that labor unions made to the Constitutional Court have also been naturally unable to solve the actual problem.

Kaynakça

  • Anayasa Mahkemesi Kararı, 22.10.2014 tarih, RG:11.11.2015.
  • Anayasa Mahkemesi Kararı, 02.07.2015 tarih, RG:12.08.2015.
  • Anayasa Mahkemesi Kararı, 09.05.2018 tarih, RG:20.07.2015.
  • Aydemir, M. (2001). Grev Hakkı ve Lokavtın Sınırları. İstanbul: Sellüloz-İş Yayınları.
  • BIT (2014). Application des Normes Internationales du Travail, s:285-286.
  • BIT (2016). Application des Normes, Rapport III, s:162.
  • Goldman, A.L. (1996), Labor and Employment Law in the United States. Kluwer Law International ss:570, 746, 812-813.
  • Kutal, M. (1969). Ertelenen Grevler. İktisat ve Maliye Dergisi, 16(6), 241-243.
  • Kutal, M. (1980). Hükümetin Grev Erteleme Kararları Yoğunlaşırken. İktisat ve Maliye Dergisi, 27(5), 192-195.
  • Kutal, M. (1977). Bakanlar Kurulu Tarafından Ertelenen Grevler (1964-1976). İktisat ve Maliye Dergisi, 23(12), 505-509.
  • Millet Meclisi Vakfı (1983). Türkiye Cumhuriyeti Anayasası, Komisyon Raporları ve Madde Gerekçeleri. Ankara, 98-99.
  • Oğuzman, K. (1973). Türkiye’de Toplu İş Sözleşmesi; Grev, Lokavt, Tahkim ve Arabuluculuk Düzeni Nasıl Olmalıdır, Ankara Hukuk Fakültesi, İstanbul, s:31.
  • Sloame, A.A., Witney, F. (2007). Labor Relations, 108-111.
  • Wilkinson, R.E. (1991). Amerikan Çalışma İlişkileri Sistemi: Hukuk ve Uygulama, Sosyal Siyaset Konferansları (Çev. T. Dereli). Cilt:37,108-110.
Toplam 14 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Hukuk
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Metin Kutal

Yayımlanma Tarihi 18 Şubat 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018Cilt: 1 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Kutal, M. (2019). Grev Ertelemelerinde Yürütme Organının Yetkisinin Sınırlanması. International Journal of Economics Administrative and Social Sciences, 1(1), 1-25.